logo s-Gravendeel

Digitaal dorp
s-Gravendeel

Alles over s-Gravendeel...

Hessel Visser

Terug naar "Stichting Digitaal dorp 's-Gravendeel"

Hessel VisserIn 1950 ben ik geboren in 's-Gravendeel aan de Smidsweg. Dat was op de plaats waar inmiddels de winkel van Voorwinden staat naast de smidse van Barth. In die straat woon ik naast Voorwinden, wat verder op, met mijn lief Nienke de Meer. De appel is dus niet ver van de boom gerold. Als een echte seuter stam ik uit het geslacht Visser. Deze familie is sinds 1560 terug te vinden in ons dorp.  Mijn vader Henk (Hendrik Anthony) was vlasboer evenals zijn vader Bert (ook wel Gijsbert genoemd). Mijn moeder, Maaike Leeuwenburgh, was een echte boerendochter. Zij kwam oorspronkelijk uit Numansdorp. Zie voor de boerderij: www.novifarm.nl. Mijn grootvader, Pieter Leeuwenburgh, is geboren in Heinenoord, in de buurt van het streekmuseum. De meeste wortels van mij liggen verspreid door de gehele Hoeksche Waard en Dubbeldam. Alle vier de broers die ik heb, Bert, Piet, Krien en Anton, wonen buiten het dorp.

Mijn band met het 'warme dorp 's-Gravendeel', zoals onze laatste eigen en zeer gewaardeerde burgemeester Alle Jan Pijlman het terecht karakteriseerde, is nog steeds groeiende.

Meer informatie over mijn werk is te vinden bij:

www.hesselvisser.nl

www.linkedin.com/in/hesselvisser

www.twitter.com/hesselvisser

Wikipedia

Om en nabij het vlas- en zaadbedrijf van mijn vader groeide ik op. De kleuterschool werd door mij nauwelijks bezocht. Daar was het leven op de vlasserij te leuk voor. Alleen de feestjes woonde ik bij. De Christelijke Nationale School aan de Langestraat werd met veel plezier doorlopen. Daarna ging het richting Dordrecht, waar de HBS in Dordt te vinden was (Christelijk Lyceum). Zware jaren waren dat. Dat kwam omdat het me ontbrak aan een grammaticaknobbel. Wiskunde vond ik wel leuk. Het geluk werd bewust gezocht en gevonden op de destijds beroemde HTS te Dordrecht aan de Oranjelaan. Techniek was altijd al een passie van me. In 1969 verhuisde ik naar het centrum van Dordrecht aan de Wijnstraat. Dat was een beetje afscheid nemen van 's-Gravendeel. Het echte leven op kamers was een mooie en leerzame ervaring.

Achtereenvolgens haalde ik twee HTS-diploma's: Werktuigbouwkunde en Economische Bedrijfstechniek (= Technische Bedrijfkunsde). Het leren werd zo leuk en lukte zo goed dat besloten werd om verder te gaan studeren in het vak Werktuigbouwkunde aan de Technische Universiteit in Delft. In die jaren vond ik ook mijn grote liefde Nienke de Meer in de Dordtse sociëteit Yin. In 1975 leidde dat tot een onvergetelijke huwelijksdag. We bleven voorlopig in het centrum van Dordrecht wonen aan de Wijnstraat in een monumentaal pand.

Die woning werd een proefproject voor het leren verbouwen van huizen. Parallel aan mijn studie Werktuigbouwkunde werd, dankzij mijn hobbywerk een leuke baan gevonden bij de uitgeverij Kluwer. Dat betrof interessant werk voor het blad 'Doehetzelf'. In die tijd ontstond ook mijn voorliefde voor fotografie. Dankzij mijn vriend Janco Alblas, die in die tijd beroepsfotograaf was, leerde ik anders door de lens te kijken. De fotocamera is sindsdien niet meer bij mij weg te denken. Mijn doel is mensen anders de wereld in te laten kijken. Door een lens heen kan je details laten zien die anders verborgen lijken. Daarnaast vind ik het een uitdaging iets in een ander verband weer te geven. Op die manier krijgt de kijker een ander beeld van de werkelijkheid. Zo worden vaak oogkleppen geopend. En daarnaast geldt nog steeds: 'één fot zegt meer dan duizend woorden'.

Twaalf jaar bleef ik in Dordt wonen. Inmiddels was ik afgestudeerd. Bij Fokker in Papendrecht vond ik een uitdagende baan. Met heel veel plezier heb ik daar acht jaar gewerkt. Daar kwam ik weer mensen uit 's-Gravendeel tegen. Het dorp begon steeds meer te trekken. Toen mijn grootvader Bert 95 jaar werd, kwam het huis -waarin hij woonde- leeg te staan. Wij kregen de gelegenheid het huis te kopen. Dat is niet over één nacht ijs gegaan. We zagen enorm op tegen het grote huis en de benodigde verbouwing. In combinatie met een zware baan zou het uitmonden in een meerjarenplan. Dat verbouwen heeft uiteindelijk nog langer geduurd dan we dachten. Na tien jaar hadden we de grootste klussen wel achter de rug, maar eigenlijk zijn we er ons hele leven continu mee bezig.

In 1980 kwamen we zo weer terug in het dorp. In de eerste jaren waren we nog niet zo betrokken bij de plaatselijke activiteiten. Familie, vrienden en kennissen woonden allemaal buiten het dorp. Dat veranderde sterk toen de kinderen kwamen. In 1985 adopteerden we onze dochter Maya uit Honduras. Door onder andere de contacten op school kwamen we steeds meer dorpsgenoten tegen. Door ons tweede kind, onze zoon Andrés die uit Colombia kwam, namen de contacten nog sterker toe. Omstreeks 1988 werd ik door enkele vrienden overgehaald om bestuurslid te worden van de Oranjevereniging van 's-Gravendeel. Daar ben ik een groot aantal jaren met plezier intensief bij betrokken geweest. Van 2002 tot 2014 mocht ik voorzitter zijn. Door deze activiteiten raakten we letterlijk en figuurlijk verweven met onze dorpscultuur. Wat heb ik daar een hoop van geleerd. We genoten er met volle teugen van. Op mijn 65ste heb ik bewust afscheid genomen van de Oranjevereniging, om de nieuwe generatie een kans te geven de vereniging verder uit te bouwen. Dat hebben ze met veel succes gedaan. 's-Gravendeel is bekend geworden om zijn goede (Oranje)feesten.

Eind jaren tachtig ben ik van baan veranderd. Vier jaar lang ben ik actief geweest als Logistiek Manager bij het bedrijf Enraf-Nonius te Delft. Vervolgens ben ik 16 jaar docent geweest aan de Hogeschool Rotterdam bij de afdeling Technische Bedrijfskunde in het vak logistiek. Dat begon bij de HTS Dordrecht aan de Oranjelaan. Het werken met jonge studenten is een prachtig vak. De laatste acht jaar van die zestien werkte ik, in part time verband, ook als consultant voor het bedrijfsleven. Over mijn vak logistiek heb ik samen met prof. dr. A.R. van Goor het boek "Werken met logistiek" geschreven. Dat boek kwam uit in 1994. In 2015 verscheen al weer de zevende totaal herziene druk. In totaal zijn er meer dan 150.000 stuks van verkocht. Inmiddels is er in 2006 ook een Engelstalige versie van verschenen: "Logistics: Principles and Practice". We zijn druk doorgegaan en in 2007 verscheen weer een geheel nieuw boek: "Beginnen met logistiek". In 2012 verscheen het boek "Winnen met logistiek". In 2017 verscheen al weer de tweede druk van het "Basisboek logistiek". Mijn motto is dan ook: 'wie schrijft die blijft fit in zijn hoofd'.

In 2005 werd met enige weemoed -maar wel op eigen initatief- afscheid genomen van de Hogeschool Rotterdam. Aan een vrije vogel en visser, zoals mijn persoon gekenmerkt mag worden, past veel beter het eigen ondernemerschap. Liever ga ik de op resultaat gerichte uitdagingen van het bedrijfsleven aan. Daar houd ik me nu al weer jaren, met veel enthousiasme, bezig met verbeterprocessen. Kaizen, Lean, Agile, Six Sigma en de Theory of Constraints zijn daarbij kernwoorden. Les geven doe ik nog steeds met heel veel plezier aan diverse Universiteiten en andere onderwijsinstellingen, zoals bij het Mikrocentrum, NCOI, Nyenrode Business Universiteit en de European Master in Logistics (EMLog).

In de jaren negentig mocht ik ook gaan ruiken aan de mogelijkheden van het internet. Door mijn werk was ik daar al veel mee bezig. Op een gegeven moment vond ik informatie over 's-Gravendeel op de door Annelies begonnen site. Dat interesseerde me. Het moet ergens rond 1998 geweest zijn. Af en toe stuurde ik wel eens een e-mail naar haar met opmerkingen en/of suggesties. Het wonderlijke voor me was dat ze altijd zeer snel en alert reageerde. Ook de opmerkingen werden bijna allemaal opgevolgd. Eigenlijk wist ik helemaal niet wie Annelies was. Gelukkig had ik genoeg bronnen in het dorp ter beschikking die dat veel beter wisten. Nu nog de vraag: hoe pak je dat aan?

Op een gegeven moment zag ik Annelies rijden op de fiets. Toen heb ik de stoute schoenen maar aangetrokken om haar aan te spreken. Dat gesprek leidde tot de huidige samenwerking. In die jaren is er veel veranderd. Mijn bijdrage is het beheren van de contacten naar buiten en de financiën, alsmede het maken van foto's. Dat mondde uit in de opzet van een stichting. Beiden waren we er van overtuigd dat het een hobby moet zijn waarin je je toewijding kwijt kan. Het moet wel een gezonde financiële basis hebben. We hebben nogal wat aan de site veranderd. We zijn nu blij met het content management systeem (CMS) dat we hebben. De samenwerking die we met de gemeente gehad hebben is uniek te noemen. Zij hebben vijf jaar lang kunnen profiteren van een goede en zeer toegankelijke site die door onze stichting voor een schijntje werd gemaakt en onderhouden. Daar is heel wat belastinggeld mee bespaard gebleven. Dit heeft zeker meer dan honderdduizend euro's aan besparingen opgeleverd. Eind 2006 werd deze samenwerking beëindigd door het samengaan van ons dorp 's-Gravendeel met de gemeente Binnenmaas.

Op 27 april 2012 heeft het Hare Majesteit Koningin Beatrix behaagd mij te decoreren als Ridder in de Orde van Oranje Nassau voor mijn bijdrage in de logistiek en de diverse andere maatschappelijke inspanningen. Deze decoratie was een bijzondere verrassing voor mij. Ook mijn echtgenote Nienke Visser - de Meer heeft op de zelfde dag een decoratie mogen ontvangen als Lid in de Orde van Oranje Nassau. Zij kreeg die onderscheiding voor alle activiteiten die ze heeft gedaan voor onder andere de Wereldwinkel, de kerk en het meer dan 35 jaar inzamelen van kleding voor Sam's kledingactie voor Mensen in Nood

De foto's op de site zijn een eigen leven gaan leiden. Het fotoalbum is uniek qua grootte en omvang. Jarenlang hebben we het leven in het dorp in kaart gebracht. De foto zijn te zien en te bestellen via Oypo. Het aantal bezoekers van onze site is nog steeds groeiende. Vele mensen uit het buitenland hebben ons inmiddels weten te vinden. We blijven steeds bezig om nog veel meer zaken op te nemen. Hulp kunnen we daarbij zeker gebruiken. Het is niet alleen dankbaar werk, het is ook leuk. Neem hierover gerust eens contact met me op.